Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «قدس آنلاین»
2024-04-28@11:05:56 GMT

کتاب‌های چینی برگردان برای بچه‌ها

تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۹۶۸۰۸

به گزارش قدس آنلاین، کتاب‌های یادشده با تصویرگری برد پولسن و برگردان مرضیه زهیری هاشم‌آبادی، هر کدام با شمارگان ۲۰۰۰ نسخه و  قیمت ۱۰۵ هزار تومان برای گروه سنی ب (۷ تا ۱۰ سال) در نشر میچکا راهی بازار کتاب شده است.

در معرفی کتاب «دوردست‌ها» آمده است: در داستان «دوردست‌ها»، همه‌چیز از یک قورباغه شروع می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قورباغه‌ای که روی نیلوفری آبی نشست و همان‌جا ساکت ماند. پرنده‌ای که در علف‌زار، کنار برکه در حال پیدا کردن غذا بود، چشمش به قورباغه افتاد و از او پرسید: «به چی نگاه می‌کنی؟»

قورباغه جواب جالبی داد. او گفت: «یک قورباغه نباید فقط صیدکردنِ حشره یا قورقور کردن بلد باشد، بلکه گاهی هم باید به دوردست‌ها نگاه کند.»
وقتی هم پرنده سؤال کرد که در دوردست چیزی هم دیده است، قورباغه همان حرف قبلی را تکرار کرد.

پرنده که این‌چنین دید رفت روی انبارِ کاهی نشست. گربه‌ای او را دید و متوجه شد دارد به دوردست نگاه می‌کند و وقتی سؤال کرد چه چیزی در دوردست‌ها دیده است؟ پرنده هم تقریباً همان جوابی را داد که قورباغه داده بود. بعد نوبت گربه شد و کبوتر و … یعنی ماجرا ادامه پیدا کرد تا جایی که … .

داستان این کتاب هم به نوع دوم بازی دومینو شباهت دارد. این‌که با حرکت اولیه قورباغه نظم طبیعی زندگی بعضی از حیوانات به هم می‌ریزد؛ آن‌ها اگر قبلاً فقط به فکر خوردن و خوابیدن بودند، اکنون شکل دیگری را تجربه می‌کنند. این‌که ساکت درجایی بنشینند و به افق خیره شوند. البته این به افق خیره شدن فقط نگاه کردن نیست. می‌تواند فکر کردن هم باشد.

«شیائو و پدرش کجا رفتند؟» دیگر کتاب چائو ون‌شوان درباره تاب‌آوری است؛ قصه پسر و پدری که فقیرترین خانواده‌ روستای‌شان بودند به قدری که برای سیرکردن شکم‌شان از دیگران قرض کردند و نتوانستند آن را پس بدهند. 

شیائو و پدرش با الاغ کوچولوی‌شان برای حل این مشکل پا به سفری طولانی می‌گذارند و در این سفر با خطرات زیادی مواجه می‌شوند. با افراد زیادی آشنا می‌شوند. گرفتار باد و باران و طوفان می‌شوند و خلاصه اینکه برای هر مشکلی راه حلی پیدا می‌کنند و چالش‌ها را به فرصت بدل می‌کنند. در نزدیکی‌های پایان این داستان  متوجه می‌شویم که گاهی نتیجه‌ تاب‌آوری همراه با مهارت حل مسئله و چالش، می‌تواند آن قدر شیرین باشد که حتی دیگران هم از دستاوردهای آن استفاده کنند.

 در نوشته پشت جلد کتاب می‌خوانیم: شیائو، پدرش و الاغ کوچولو از روستا رفتند، اما کجا؟ آن‌ها فقیرترین خانواده‌ روستا هستند و به همه‌ خانواده‌های دیگر غله بدهکارند. پس از رفتن‌شان علف‌های هرز به اندازه‌ در خانه قد کشیده‌اند. اما آن‌ها هنوز بازنگشته‌اند. یک شب بهاری، شیائو، پدرش و الاغ کوچولو به خانه بازگشتند، اما دیگر کسی در روستا نبود!

«من دیگه نمی‌خواهم یک موش کوچولو باشم» ماجرای یک موش کوچولوست که از خودش خسته شده و برای آنکه بتواند چیز بهتری باشد، سفری را آغاز می‌کند.

در معرفی ناشر از این کتاب که موضوعش مهارت‌ حل مسئله است، می‌خوانیم: «راضی بودن از موقعیت کنونی یک پدیده‌ پیچیده است و به راحتی به دست نمی‌آید. نمی‌توان کسی را مجبور کرد تا ناگهانی بپذیرد همه‌ چیزهایی که دارد خوب است. مثل قد، وزن، چهره، پدر و مادر، خانواده و غیره. در واقع این پذیرش به یک سفر نیاز دارد. این سفر درونی با کسب تجربه از سفرهای بیرونی همراه می‌شود.

اما بهترین وقت برای آموزش این مهارت مهم، دوران کودکی است. شاید به همین دلیل چائو وِن شوان که از بزرگ‌ترین نویسندگان حال حاضر جهان و برنده جوایز معتبر بین‌المللی است، دست روی این موضوع مهم برای کودکان گذاشته است.

او شخصیت موش کوچولو را خلق کرده تا هم به ما بزرگترها بگوید که از الان برای مهارت پذیرش فرزندتان کار کنید و هم به بچه‌ها و کودکان بگوید برخلاف روانشناسی زرد که می‌گوید خودتان را بپذیرید و دوست داشته باشید، شما برای این پذیرش باید به یک سفر بروید و تجربه کسب کنید.

اما چه سفری؟ همان سفری که موش کوچولو رفت. او قبل از هر چیز با این مسئله، درون خودش مواجه شد. آن را انکار نکرد. آن را طرح کرد. آن هم با تعداد زیاد از موجوداتی که فکر می‌کرد می‌توانند به او کمک کنند. سفر او دستاوردهای مهمی داشت. هم برای خودش و هم برای ما و هم برای کودکان ما.»

در معرفی این نویسنده می‌خوانیم:  چائو وِن‌شوان اهل شهر یان‌چنگ در استان جیانگ‌سو است. او در سال ۱۹۷۴، وارد گروه زبان و ادبیات چینی در دانشگاه پکن شد. چائو وِن‌شوان در سال ۱۹۸۳، نوشتن رمان را آغاز کرد و اکنون به خاطر آثارش در زمینه‌ ادبیات کودکان شهرت دارد. او نایب رئیس انجمن نویسندگان پکن است.

از رمان‌های او می‌توان به «دیوارهای قدیمی»، «کاشی قرمز، کاشی سیاه» و «خانه‌ حصیری» و از داستان‌های کوتاهش می‌توان به «شهر زیر آب»، «ییلاق آبیرنگ» و «حصار سبز» اشاره کرد.

چائو وِن‌شوان تاکنون برنده‌ جوایز ادبی معتبر زیادی از جمله جایزه‌ هانس کریستین آندرسن و جایزه‌ کتاب چین شده است. آثار او را به زبان‌های انگلیسی، هلندی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، ژاپنی، کرهای و فارسی ترجمه کرده‌اند.

طبق اعلام ناشر، حق نشر فارسی کتاب‌های یادشده از ناشر اصلی آن خریداری شده‌ و کتاب‌ها با کپی‌رایت فارسی برای کودکان ایرانی منتشر شده است.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: کتاب کودک و نوجوان موش کوچولو دوردست ها کتاب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۹۶۸۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظریف، همچون بند زدن برگ گل! | چینی‌بندزن! یه دل شکسته رو هم بند می‌زنی؟

همشهری آنلاین- بهاره خسروی : چینی‌بندزن‌های دوره‌گرد پایتخت به صدای بلند در کوچه‌ها می‌خواندند: «چینی‌بند زن اومده ... برگ گل هم بند می‌زنم!» خانم‌های خانه با شنیدن شاعرانگی همین جمله آخر هر چه کاسه و بشقاب شکسته و ترک‌خورده کنج انباری و صندوقخانه داشتند جمع می‌کردند و راهی کوچه می‌شدند. بچه ها همه سعی می کردند کنار چینی بندزن بشینن و تا ببینند حاصل خرابکاری‌شان چطور ماهرانه کنار هم بند می خورد.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

چینی‌بندزنی یکی از مشاغل نوستالژیک و فراموش‌شده تهران است. این حرفه در روزگاری که وقتی چیزی می‌شکست و خراب می‌شد به جای دور انداختن آن را تعمیر می‌کردند، حسابی پرطرفدار بود. قدیم‌ها معمولاً ظروف پرکاربرد خانه مانند کاسه، بشقاب و قوری از جنس چینی بود به ضربه‌ای ترک می‌خورد یا می‌شکست.

خانم‌های باسلیقه در طول سال تکه‌های شکسته چینی را تا زمان آمدن چینی‌بندزن نگه می‌داشتند. قدیم ها تا دلتان بخواهد از سر غفلت یا شیطنت بچه های خانه که همیشه پر تعداد بودند ظرف و ظروف می‌شکست و پیدا کردن مدل مشابه و جایگزین کار چندان آسانی نبود.

هنر تعمیر و کنار هم چیدن تکه های شکسته یا ظریف‌کاری بر عهده چینی‌بندزن‌ها بود تا با کمک ابزار ویژه صاحبان این شغل که چیزی نبود جز تسمه فلزی و چسب و مته، تکه‌های شکسته بار دیگر کنار هم قرار گیرد و باعث خوشحالی خانم خانه شود. آنها پس از ترمیم هریک از ظروف به ازای دستمزد آن مقداری گردو، بادام، گندم یا پول دریافت می‌کردند. چینی‌بندزن‌ها در محل‌های خاصی برای مدت معینی اقامت می‌کردند تا کارشان را انجام دهند.

کمان، قیف برنجی، الماس، تکه چوب نازک از جنس درخت بید، نخ لحاف‌دوزی، مفتول و سندان از ابزار کار چینی‌بندزن‌ها بود. اما ظرافت‌های این حرفه و احیای وسایلی که آدم‌ها به آن دلبستگی‌های مختلفی پیدا کرده‌اند نام این حرفه را به ادبیات عامیانه و فولکلور وارد کرد: چینی بند زن/ یه دل شکسته رو بند می‌زنی؟ / هرچی دارم به تو می‌دم / تو بگو چند می‌زنی؟

کد خبر 844617 برچسب‌ها مشاغل هویت شهری تهران

دیگر خبرها

  • افزایش نقش چین برای استخراج معادن افغانستان
  • آیا چین می‌تواند؟
  • ربات هوشمند خودروسازی چینی چری رونمایی شد
  • ظریف، همچون بند زدن برگ گل! | چینی‌بندزن! یه دل شکسته رو هم بند می‌زنی؟
  • خداحافظی سرد با بلینکن در چین+ عکس
  • خداحافظی سرد از بلینکن در چین/ فقط سفیر آمریکا در چین بلینکن را بدرقه کرد + تصاویر
  • تایوان: ۲۲ هواپیمای چینی حریم ما را نقض کردند
  • انتقال شرکت‌های مهم چینی به مالزی
  • افشاگری خیابانی روی آنتن: چینی‌ها جا زدند!
  • ویدیویی از طرز کار ربات‌های چینی که گیج کننده است